Matki skarżą się, że dzieci nie odstępują ich na krok. Jak się dziecię jeszcze nie przemieszcza, to drze się za każdym razem, gdy mama raczy zniknąć mu z pola widzenia. Jak już pełza, to trzeba uważać, żeby nie rozdeptać, bo gdzie mama tam ono. Jak już raczkuje, chętnie towarzyszy mamusi, gdy ta sika (co jest bardzo edukujące i nie należy tego tępić). A gdy już chodzi, nie ma sensu się zamykać w łazience, bo i tak się włamie.

     Och! Jaka ta mama biedna. Zero prywatności, świętego spokoju, szansy na odpoczynek, pomalowanie paznokci, wydepilowanie łona. Za nic to dziecko odkleić się nie chce, odczepić, pójść sobie w kąt i pobawić klockami, spać samo nie raczy, tylko przyłazi. Ni chu chu. Niby wylazło z macicy, ale trzyma się blisko, jak na niewidzialnej pępowinie. Mamusia na miasto wyskoczyć nie może, bo książę tudzież księżniczka zdziera gardło za każdym razem, gdy mama klamki śmie dotknąć, pobzykać z mężem też nie da rady, bo zaraz coś pełznie pod kołdrą.

     Bardzo dosadna i nieco bolesna to zemsta, ale zemsta siłą rzeczy boleć powinna. Za co? – mama zapyta.

Podpis pod zdjęciem potomka: “Mamy już roczek!” – Gratuluję dojrzałości…
Mama chwali się swojej mamie: “Mamy już trzy ząbki” – W sumie? Dziecko dwa a ty jeden – mądrości?
Mama informuje koleżanki: “Mieliśmy dziś szczepienie” – Ta? A bolało tylko dzieciaka.
Dziecko słyszy co chwila:
“O jaką śliczną kupkę zrobiliśmy” – Pierwsza nagroda w kategorii srania synchronicznego.
“A teraz pójdziemy się wykąpać” – Jestem pod wrażeniem, we dwoje w wanience z foczką.
“Ubierzemy się w śpioszki i pójdziemy lulu” – Chciałabym to zobaczyć, serio.
“Pięknie zjedliśmy zupkę” – Wierutne kłamstwo! Nie wzięłabyś brokułowej do ust.
“Cio zrobiliśmy, cio zrobiliśmy? Osikaliśmy tatusia!” – A wieciojem pociałujemy tatusia w siusiaka?

     Fantastycznie, że matka z dzieckiem rozmawia od pierwszych dni jego życia, że przemawia do niego, nawiązuje więź i uczy języka. Ale na litość! Gdzieś ty się kobieto uczyła gramatyki i fleksji? Nie dziw się, że jak idziesz siusiu, to dziecko ma w głowie “idziemy siusiu”, jak idziesz na drinka, to dziecko sądzi, że idziecie razem. To normalne, że dziecko nie potrafi się od mamy odkleić. Ale żeby dorosła kobieta miała problem z identyfikacją samej siebie w oderwaniu od dziecka…?









Photo credit: pattoise / Foter / CC BY-NC-ND